خرداد... تیر... دی... بهمن..
گیرم که نیامدیم و ترسیدیم ، گیرم که اختلافاتمان آنقدر زیاد شد که حتی با خیبانها هم قهر کردیم، گیرم که ...
ولی نبودنتون هرگز تکراری نخواهد شد، یادتان هرگز فراموش نخواهد شد، راهتان هرگز شکست نخواهد خورد، نامتان در کتاب تاریخ فزندانمان تکرار خواهد شد، میرسد روزی که از خیابانی بگذریم که نامش محمد مختاریست، از بلواری بگذریم که نامش سهراب اعرابی است، از اتوبانی بگذریم که نامش ندا آقا سلطان است، از آزاد راهی که نامش امیر جوادی فر است، از کوچه و خیابانی که نامشان بهنود و مصطفی باشد .و ترانه ای همیشه زنده است در دل هزاران ایران و ایرانی و صانع ژاله ای که پیوند دهنده تمام ایرانیان مهنمان است .
روزی که تمام شهر آزادانه شما را به یادها بیاندازد تا مردم شهر یادشان بماند که گلدانی را که شکستند خالی از گل نبود .... گلچینمان بود ... تا قدر آزادیشان را بیشتر بدانند ...
بچه ها چشمانمان خالی از شما هاست و قلب هایمان پر از شماها ....
برگرفته از دکلمه: محمد فیرلس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر