ندا کشته شد، ترانه سوخت، گلوی سهراب دریده شد،اشک مادر اشکان خشک شد، با صدایمان نگذاریم نرگس را پرپر کنند

اول انقلاب کشتن شکنجه کردن سکوت کردیم چون نمی دانستیم چه بر سر ما می آید . در انتهای دهه شصت کشتن سکوت کردیم و باز نمی دانستیم ،رای ما خونین شد، ندا رو کشتن گلوی سهراب رو دریدن سکوت نکردیم اما فراموش کردیم! گوشت و نان و مرغ  دیگر نیازمندی های ما  گران شد، فقر مشکلات اقتصادی کمرمان رو خم کرد و ما وقتی نداشتیم  به سیاست، معضلات اجتماعی، زندانیان سیاسی و...حتی فکر کنیم.

 امیر رو فراموش کردیم ترانه رو به ترانه سپردیم . ولی بیاید اینبار فراموش نکنیم کسانی هستند  برای دفاع از حقوق من و تو، در بندهای حکومت اسلامی اسیرند.

آیندگان از نسل من و شما به بدی یاد خواهند کرد دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم نرگس برای رساندن صدای ما در زندان زره زره آب می شود و هیچ فریادی از ما بلند نمی شود.اگر نمیتوانیم مانند مردم فرانسه زندانی را سر زندانبانها خراب کنیم اما میتونیم صدای نرگس رو از زندان به گوش جهانیان برسانیم . این کوچکترین کاریست که می شود انجام داد.همراه شو هم میهن نزار دیر بشه.. امروز همه با هم در فضای مجازی فریاد می زنیم نرگس را

برگرفته از فیسبوک آزاد وطن