مسیح علی نژاد: دختر که باشی لابد ی...ک خاطره ای داری و یک جایی لابلای نوشته هات، تو هم از پگاهِ سینمای ایران ایده گرفتی. من که سی و پنج بهار از سرم گذشت هم جوانی کردم و حال و هوای پگاه و خاطره هایی که برایمان ساختند زده بود به سرم و این عکس را گذاشته بودم و نوشته بودم دختری با کفش های کتانی و رویاهای بارانی. حالا که خالقانِ خاطره هامان یا حبس می شوند یا ممنوع التصویر" پگاه آهنگرانی، رامین پرچمی، فاطمه معتمد آریا، لیلی رشیدی، باران کوثری، ما فراموش شان نکنیم و بیشتر هوادارشان باشیم.حالا که علی کوچولو از شهر گریخت، حالا که گلشیفته فراهانی دلتنگ و دور است، وقتی وبلاگ و دست نوشته های ترانه علیدوستی هم خوش خوشان شان نیست، حتما یادتان هست که پسر خانم گوینده ی صدا و سیما را هم در روز عاشورا کشتند... ما خیلی ها را در سینما و صدا و سیما داریم که همدل اند با ما اما وقتی به حبس می روند یا ممنوع التصویر می شوند گاهی تنهای شان می گذاریم...مثل رامین پرچمی...حبس پگاه هم نباید عادت شود برای ما.
به قول ف.م.سخن، حال برای پگاه آهنگرانی که در زندان است باید نوشت دختری با دمپاییِ پلاستیکی....یکی در گوشم می گه: بریم راسته خیابان ولی عصر انقدر کفش کتانی به درخت ها و سیم برق آویزان کنیم که مردم باخبر شوند دختری با کفش های کتانی را بردند...
نقل از فیس بوک مسیح
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر