و توگفتی "قطعا روزی صدایم را خواهی شنید روزی که نه صدا دیگر اهمیت دارد و نه روز و

یادت می آید گفتی "قطعا روزی صدایم را خواهی شنید روزی که نه صدا دیگر اهمیت دارد و نه روز"

به تقویم نگاه کن، هشت سال بی پناهی گذشت و روزرِ بی تو فرا رسید، ولی صدایت همچنان بر گوش من می خواند ترانه عشق را بودنت را نفهمیدم ولی گویی رفتنت بارها تو را بیشتر کرد و نمایانتر شدی در روزگار سرد و بی روحم .این است رسم هم میهنانت که به رفتن آشناترند تا ماندن .

به یاد پناهی مهربان که در مرداد ما را بی پناهی کرد در جستجوی باران.

یادش گرامی